Analiza według teorii Schmertmanna
Osiadanie fundamentu bezpośredniego według teorii Schmertmanna wyznaczane jest z następującego wzoru:
gdzie: | s | - | osiadanie fundamentu bezpośredniego |
C1 | - | współczynnik korekcyjny głębokości posadowienia | |
C2 | - | współczynnik korekcyjny pełzania/osiadania | |
σol | - | naprężenie w podstawie fundamentu | |
Izi | - | czynnik wpływający na odkształcenie w itej podwarstwie | |
hi | - | miąższość itej podwarstwy | |
Edef,i | - | moduł odkształcenia w itej podwarstwie |
Współczynnik korekcyjny głębokości posadowienia C1 wyznaczany jest w sposób następujący:
gdzie: | σor | - | naprężenie geostatyczne w poziomie podstawy fundamentu |
Współczynnik korekcyjny pełzania/osiadania C2 wyznaczany jest w sposób następujący:
gdzie: | tyr | - | czas w latach od momentu przyłożenia obciążenia |
Wykres czynnika wpływającego na odkształcenie Iz zależy od stosunku długości fundamentu L do szerokości fundamentu B. Wartość Iz odczytywana jest na poziomej osi wykresu, która jest automatycznie generowana dla zadania. Głębokość pod podstawą fundamentu rysowana jest na osi pionowej.
Określanie czynnika Iz (Schmertmann, 1978)
Wartość czynnika Iz w poziomie podstawy fundamentu (głębokość h0) wyznaczana jest w sposób następujący:
Maksymalna wartość czynnika Iz(m) określana jest ze wzoru:
gdzie: | σzp | - | naprężenie geostatyczne na głębokości h1 |
Głębokość h1, gdzie czynnik Iz osiąga swoją wartość maksymalną, wyznaczana jest ze wzoru:
Głębokość maksymalna hmax, do której osiadanie jest uwzględniane wyznaczana jest z następującego wzoru:
Literatura:
Schmertmann, J.H. (1970). Static cone to compute static settlement over sand. ASCE Journal of SoilMechanics & Foundations Division, 96 (3), 1011-1043
Braja M. Das (2011). Principles of Foundation Engineering (Seventh Edition)